Podrodzina: Parnassiinae
Motyle należące do tej podrodziny są na ogół dość duże, o rozpiętości skrzydeł od 4,5 do 9 cm. Tło skrzydeł jest prawie wyłącznie białe. Rysunek na skrzydłach składa się z niewielkiej liczby czarnych plam. Rzadziej występują plamy czerwone i niebieskie. Kształt przednich skrzydeł zbliżony jest do trójkąta prostokątnego o zaokrąglonym brzegu zewnętrznym, tylne skrzydła są mocno zaokrąglone. Charakterystyczne dla podrodziny Parnassiinae  jest użyłkowanie skrzydeł. Składa się na nie cztery żyłki radialne, zaś żyłki radnialne r4, r5 i medialna m1, wybiegają z kąta komórki środkowej. Żyłki te są względem siebie prawie równoległe, co jest cecha charakterystyczną dla tej podrodziny.
Do podrodziny Parnassiinae należy 37 gatunków. Spośród nich większość zamieszkuje góry Azji Środkowej. W Europie występują tylko cztery gatunki, a w Ameryce Pónocnej jedynie dwa.
 

Rodzaj: Niepylak (Parnassius)
Cechami charakterystycznymi przedstawicieli rodzaju niepylak są: białe zabarwienie tła skrzydeł,  a także pozbawione łusek zewnętrzne brzegi przednich skrzydeł. Ich rysunek składa się zazwyczaj z kilku czarnych plam, którym towarzyszą niekiedy szare przepaski. Charakterystyczne dla niepylaka apollo, czerwone plamy z czarną otoczką i niekiedy białym środkiem, występują u większości pozostałych niepylaków (brak ich jednak u niepylaka mnemozyny). U niektórych gatunków czerwone plamy znajdują się również na przednich skrzydłach (np. u niepylaka phoebusa). Samice są zazwyczaj ciemniej ubarwione niż samce.
Niepylaki pojawiają się tylko w jednym pokoleniu. Do tego rodzaju należy 19 gatunków, z czego większość spotykana jest w górach Azji. W Europie występują cztery gatunki niepylaków, w Ameryce Północnej zaś tylko dwa.

Rodzaj Parnassius został opisany w 1804 roku przez oryginalnego, słynnego francuskiego entomologa Pierre André Latreille’a. Nazwę rodzaju nadał francuski entomolog P. A. Latreille Naukowiec wybrał słowo Parnassius, które oznacza mieszkańca Parnasu, pasma górskiego w Grecji, które starożytni uznali za siedzibę Muz i Apollina. W zamierzeniu autora nazwa z jednej strony miała wskazywać upodobania niepylaków do obszarów górskich, z drugiej podkreślać „wyjątkowość” przedstawicieli tego rodzaju.