Obserwacja i hodowla motyli

Przy odrobinie cierpliwości, możemy zobaczyć również inne, bardziej "egzotyczne" gatunki. Ich skrzydła przybierają nieraz niezwykłe kolory. Od brązowych, rudych, czerwonych, pomarańczowych i żółtych po niebieskie, fioletowe, a nawet zielone.
Identyfikacja tych unoszących się w powietrzu stworzeń wymaga sporej wprawy. Jednak przy odrobinie wysiłku, obserwacje tych owadów mogą przynieść sporo satysfakcji, a być może i naukowych odkryć? Niestety, spotkanie w naturze wielu gatunków jest bardzo trudne lub prawie niemożliwe. Dotyczy to także niepylaka apollo, na którego możemy się natknąć tylko podczas górskich wypraw w Pieniny lub Tatry. Nie należy się jednak zniechęcać! Nawet w przydomowym ogródku, mając trochę szczęścia, możemy spotkać kilkanaście różnych gatunków motyli.

Motyle najlepiej obserwować podczas pobierania pokarmu. Do tego celu najlepiej wybrać wonne, obfite w nektar kwiaty np. ostrożeni, rudbekii, świerzbnicy, wierzbówki, sadźca, budlei lub lilaka.

Możemy również wykorzystać naturalne łakomstwo tych stworzeń i wabić je różnymi przynętami. Jako przynęt można używać przejrzałych lub sfermentowanych owoców, dżemów, które doprawić do smaku należy słodkim, najpodlejszym winem. Opite motyle staja się bardzo nieostrożne i towarzyskie. Można je wówczas obserwować lub fotografować do woli. Przy stosowaniu przynęt trzeba uważać na innych owadzich amatorów darmowego jedzenia. Oprócz motyli pojawią się również pszczoły, osy i szerszenie. Najlepszym okresem wabienia  motyli na przynęty jest późne lato lub wczesna jesień.
Ciekawą kwestią jest sposób wabienia mieniaków. Te cudownej maści motyle, lśniące klejnoty leśnych ostępów, wabi zapach bynajmniej nie licujący z ich szlachetną urodą. Owady te całymi gromadami odwiedzają zatęchłe leśne kałuże lub końskie odchody. Nie wiadomo czy ze wstydu od osobliwych skłonności, czy ze względu na zbierającą się wilgoć, czynności tej mieniaki oddają się rano. W południe te piękne i płochliwe zwierzęta szybują wysoko w koronach drzew. Możliwości i sposoby wabienia mieniaków pozostawiamy do samodzielnego przemyślenia.

Interesującym sposobem poznawania biologii motyli jest hodowla gąsienic. Należy jednak pamiętać, że nie możemy zbierać gatunków chronionych! Przy hodowli motyli potrzebna nam będzie woliera, pojemnik lub terrarium, w którym umieszczamy gąsienice wraz z rośliną żywicielską. Bezwzględnie należy zapewnić gąsienicą świeże pożywienie. W terrarium nie może panować też zbyt duża wilgotność, która szkodzi gąsienicą.

Hodowla motyli

Hodowla motyli jest doskonałą okazją do poznania wielu ciekawych aspektów z życia motyli. Prowadzenie podobnych obserwacji w naturze jest zazwyczaj bardzo trudne lub często niemożliwe, ze względu na skryty tryb życia wielu gąsienic.
Poznanie szczegółów cyklu życiowego, preferencji pokarmowych w wielu przypadkach jest pierwszym krokiem do zaplanowania późniejszej ochrony.

Hodowlę motyli najłatwiej rozpocząć od hodowli gąsienic. Gąsienice należy zbierać za pomocą parasola entomologicznego lub innej białej płachty, którą rozpościeramy pod rośliną. Ważne jest aby wiedzieć na czym żerowały złowione gąsienice. Innym sposobem jest tropienie żerujących gąsienic po śladach, które pozostawiają (np. odchody, ślady zgryzania liści). Wiele gąsienic wyglądem przypomina elementy otoczenia, stąd trudno je znaleźć (Zobacz też: Motyle – liście, motyle – osy). Stosunkowo łatwo znaleźć gąsienice żerujące stadnie np. różne gatunki rusałek można spotkać w dużych ilościach na pokrzywach.
Ważne jest aby gąsienicą zapewnić świeży pokarm. W przypadku małych gąsieniczek jest to dość łatwe. Gąsienice takie umieszczamy w niewielkich szklanych pojemnikach (ważne aby miały one dostęp do powietrza) i karmimy świeżymi lisimi.
W przypadku większych gąsienic możemy zastosować kilka sposobów: możemy umieścić doniczkę z rośliną żywicielską wewnątrz terrarium. Ważne jest aby pojemnik był dość przewiewny. Z reguły gąsienice źle zanoszą podwyższoną wilgotność powietrza.
Innym sposobem jest umieszczenie gąsienic w specjalnym rękawie, który wcześniej zawieszamy na drzewie, tak aby w jego wnętrzu znalazła się gałąź rośliny pokarmowej z gąsienicami. W przypadku roślin zielnych można wykonać rodzaj woliery np. wiadra przesłoniętego siatką. Po zakończeniu żerowania gąsienice zakopują się w piasku lub ziemi. Przy hodowli gąsienic należy zapewnić im odpowiednie warunki do przepoczwarczenia (np. wysypać na dno warstwę piasku).