W Europie, oprócz pazia królowej, pazia żeglarza, niepylaka apollo, niepylaka mnemozyna oraz zygzakowca kokornakowca spotkać można następujące motyle z rodziny paziowatych (zobacz też: Krewni i znajomi niepylaka):

Podrodzina Parnasinae:

Archon apollinus (Herbst, 1798)
Motyla tego można spotkać na wschodzie Bałkanów (głównie w Grecji i Turcji), w Azji Mniejszej i na Bliskim Wschodzie. Zasiedla zarośla, pastwiska, kamieniste obrzeża pól i łąk, winnice do wysokości 2000 m. n. p. m. Wyglądem motyl przypomina inne niepylaki. Można go jednak odróżnić po rzędzie czerwonych plam na tylnych skrzydłach. Gąsienice odżywiają się kokornakami.

Zerynthia cassandra (Geyer, 1828)
Motyl ten spotykany jest jedynie na terytorium Włoch. Wyglądem bardzo przypomina zygzakowca kokornakowca, od którego różni się jedynie budową gonad samców.  Motyl zasiedla trawiaste zbocza, pola uprawne oraz doliny rzeczne do wysokości 1700 m n. p. m.  Roślinami pokarmowymi gąsienicy są  różne gatunki kokornaków.

Zerynthia cerisyi (Godart, 1824)
Motyl ten występuje w południowej części Bałkanów, Azji Mniejszej i na Bliskim Wschodzie. Wyglądem przypomina pozostałe gatunki zygzakowców, od których różni się jednak najsłabiej rozwiniętym rysunkiem tylnych skrzydeł. Pazia tego można spotkać w środowiskach otwartych, świetlistych lasach, a także na skalistych zboczach do wysokości 1200 m. Gąsienica odżywiają się kokornakami. Gatunek tworzy cztery podgatunki, z których dwa występują w Europie.

Zerynthia cretica (Rebel, 1904)
Motyl ten występuje jedynie na Krecie. Bardzo podobny do poprzedniego gatunku, zasiedla też podobne siedliska. Często traktowany jako jego piąty podgatunek. Żywi się dwoma gatunkami kokornaka.
 
Zerynthia rumina (Linnaeus, 1758)
Ten piękny motyl występuje na rozległym obszarze południowo-zachodniej części Europy m. in. we Włoszech, Francji, na Półwyspie Iberyjskim. Poza Europom paź ten spotykany jest w północno - zachodniej Afryce. Tworzy liczne podgatunki i formy barwne. Niektóre spośród nich są najbarwniejszymi paziami Europy. Motyl zasiedla różne ekosystemy trawiaste,  zarośla i świetliste lasy do wysokości 1500 m n.p.m. Gąsienice odżywiają się różnymi gatunkami kokornaków.

Parnassius phoebus (Fabricius, 1793)
Ten bliski krewniak niepylaka apollo w Europie spotykany jest tylko w Alpach (we Francji, Włoszech, Szwajcarii i Austrii) oraz w górach Ural. Gatunek ten jest nieznacznie mniejszy od apollo, od którego różni się też obecnością czerwonej plamki na krawędzi przednich skrzydeł.
W Alpach zasiedla zboczach górskie blisko strumieni i rzek oraz na skalistych wychodniach w pobliżu lasów w przedziale wysokości od 1600 do 2800 m n. p. m. Preferuje obszary bardziej wilgotne i zacienione niż niepylak apollo. Czasami dochodzi do krzyżowania się obu gatunków.
Głównymi roślinami żywicielskim są: rożeniec górski, skalnica nakrapiana, rojnik górski  oraz kilka gatunków rozchodników.

Podrodzina Papilioninae:

Papilio alexanor (Esper, 1800)
Ten efektownie wyglądający gatunek w Europie występuje w południowo-wschodniej części Francji i na południu Półwyspu Bałkańskiego. Wyglądem przypomina nieco pazia królowej i pazia żeglarza.
 Gatunek zasiedla otwarte siedliska zarośli, muraw nawapiennych i naskalnych do 2400 m n. p. m. Głównymi roślinami żywicielskimi są różne gatunki z rodziny selerowatych. Gatunek wymieniony w załączniku II Konwencji Berneńskiej i IV Dyrektywy Siedliskowej.

Papilio hospiton (Géné, 1839)
Gatunek spotykany jest jedynie na Korsyce i w Sardynii. Motyl przypomina pazia królowej od którego różni się jednak z krótszym ogonkiem i ciemniejszym rysunkiem skrzydeł. Występuje głównie w zbiorowiskach trawiastych oraz w twardolistnych zaroślach. Gąsienice żyją na różnych roślinach z rodziny selerowatych.
Gatunek wymieniony w załączniku II Konwencji Berneńskiej, w załącznikach II i IV Dyrektywy Siedliskowej oraz w CITES.

Iphiclides feisthamelii (Duponchel, 1832)
W Europie gatunek występuje na Półwyspie Iberyjskim. Poza Starym Kontynentem motyl zasiedla obszar północnej części Afryki. Bardzo podobny do pazia żeglarza, traktowany bywa nawet jako jego podgatunek. Zamieszkuje on zarośla i ogrody do wysokości 2700 m n. p. m. Gąsienice odżywiają się liśćmi różnych krzewów.

 

Papilio hospiton (źródło: Wikipedia, Amada44)